پلی اورتان ها یا پلییورتانها از انوع پلیمرها می باشند که در موارد گوناگونی مانند: فومهای نرم، فومهای سخت، الاستومرها، چسبها، روکشها و پایههای رنگی بکارگرفته میشوند. پلییورتانها به شکلهای مختلف از جمله فومهای نرم، فومهای سخت؛ الاستومرها، ترموپلاستیک الاستومرها، رزین، رنگ، پوشش و… در دنیا کاربرد دارند.
آمیختن پلییورتانها با پلی اوره امری متداول است و روندی رو به رشد دارد. پلییورتانها دستهای از پلیمرهای پر مصارف با خواص عالی هستند. به همین خاطر، طراحان و متخصصان صنایع پوشش دهی به خوبی توان بهرهبرداری از این ترکیبات را در کاربردهای گوناگون دارند. مقاومت پلییورتانها در برابر سایش ضربه و ترک خوردگی بسیار خوب است.
مقاومت پلییورتانها در برابر سایش ضربه و ترک خوردگی بسیار خوب است.
یکی از موارد استفاده از پوشش های محافظ در، سامانههای پوشش دهنده کف است، که در آنها نیز انواع پوششهای پایه را میتوان بکار برد، گاهی پوشش نهائی از نوع یورتان برای لایه نهایی کف نیز کفایت میکند. کاربرد پلییورتانها و پلی اورهها در کفپوشها، و انواع فناوری کاربرد پوششهای کف، همگی بر دو اصل استوارند. یکی از آنها فناوری فیلم نازک است، که یک یا چند پوشش با ضخامت حدود ۵۰ تا ۱۲۵ میکرون روی سطح کف پوشش داده میشود. درزگیری و غبارزدایی نیز از جمله مراحل مهم در این روش محسوب میشوند که هدف نهایی آنها رسیدن به کفپوشهایی با طرحهای زیر و مزین است. رزینهای مورد مصرف در پوششهای کف عبارتند از: آلکیدها، اپوکسیها یا اپوکسی استری بر پایه آب و حلال، مخلوطهای معلق، آمیختههای پلییورتانی بر پایه آب و انواع پلیمرهای آکریلیکی، بهترین حالت برای این نوع کفپوشها آن است که اثر مواد شیمیایی یا آب روی سطح کفپوش به راحتی برطرف شود و لکهای بر جای نماند. پوششهای آلکیدی در مقابل سودسوزآور بسیار ضعیف عمل میکنند. نوع دیگر پوشش دهی فناوری فیلم ضخیم است که در آن حداقل ضخامت پوشش ۲۰۰ میکرون و حداکثر آن گاهی به ده میلیمتر هم میرسد. هدف از این نوع پوشش دهی پر کردن ترکها، حفرهها و تسطیح سطوح شدیداً سایید شدهاست پوششهای ضخیم هستند.
اخیراً تعدادی از شرکتها در کف پوشهای مورد استفاده خود، سیمانهای اصلاح شده پلییورتانی را بکار بردهاند.
ترکیب شیمیایی پلییورتانها جهت بهبود خونسازگاری با تغییرات بسیار زیادی همراه شدهاست. از جمله این موارد سنتز پلییورتان یا پلییورتانِ یورا با قسمتهای نرم آبدوست است.
همه پلیمرها امکان تخریب دارند و پلییورتانها نیز از این قاعده مستثنی نیست. جهت جلوگیری از تخریب پلییورتانها روشهای مختلفی وجود دارد که شامل هیدرولیز، فتولیز، سلولیز، تومولیز، پیرولیز (تجزیه در اثر حرارت) و تخریب بیولوژیک، ترک بر اثر استرس محیطی، اکسید شدن و تخریب به وسیلهٔ میکروب و قارچها میشود.
پلی یورتان (پلی اورتان) به عنوان یک عایق بسیار مناسب شناخته شدهاست، که کاربردهای آن با تغییر دانسیته و سلول بندی متفاوت میباشد. این مواد میتواند به عنوان عایق صوت (مواد سلول باز) یا عایق حرارت (مواد سلول بسته) استفاده شود. عایقکاری به کمک پلی یورتان عموماً یا به صورت پاشش یا تزریق یا پنل پیشساخته میباشد.
خواص پلی اورتان ها
- چسبندگی فوقالعاده بالا با انواع سطوح مختلف
- مقاومت بالا در برابر عوامل خورنده محیطی وجوی
- حفظ قابلیت انعطاف در دامنه وسیع دمایی
- غیر سمی و داری تاییدیه مصرف در مجاورت آب آشامیدنی
- قابلیت ترمیمپذیری، عدم تغییر رنگ و ترک خوردگی با گذشت زمان
- نصب سریع و آسان در کوتاهترین زمان ممکن (بدون جابجایی در وسایل محل مورد نظر)
- قابلیت نورپردازی و رنگپذیری فوق العاده سریع (رنگهای پلاستیک و اکرلیک)
- استحکام بالا(Copressive Strength)
- قدرت عایق بندی (Isolation)
- جذب آب پایین(Water Absorption)
- قیمت پایین
- عدم انتشار گاز سمی در هنگام آتش سوزی
نتیجهگیری استفاده از پلییورتانها، پلی اورهها و رزینهای پراکنشی پلییورتانی و مواد شرکتکننده در واکنشهای آنها بهطور پیوسته در حال رشد و توسعه است. این مواد بیشترین کاربرد را در پوشش دهی سطوح گوناگونی دارند. مسائل زیستمحیطی و مقررات جدید، فناوری نوین ساخت پوشش را به سوی سامانهای بدون حلال، پر جامد و سامانههای بر پایه آب هدایت میکنند.
نظر بدهید